Het concert was in eerste instantie bedoeld voor de leden van KBO-Brabant. De kerk was goed gevuld met meer dan 250 toehoorders en het koor trad aan met 80 leden. De wat koude, ruime kerk had geen optimale akoestiek: er was vrij veel galm.
De inleiding werd verzorgd door de voorzitter van de Werkgroep Zingeving van de KBO en door Inno van Riemsdijk, die het kerstgebeuren in zijn hedendaags perspectief plaatste.
Het concert begon met een majestueus “Transeamus”. Men mag niet verwachten dat een optreden alleen maar uit hoogtepunten bestaat, maar het “Laudate Dominum” (eigenlijk geen kerstnummer) met Roos van der Sanden als soliste behoorde daar wel degelijk toe. Hierbij bleek namelijk dat een goede soliste een extra dimensie kan toevoegen, terwijl daarnaast het koor volledig tot zijn recht komt. Een ander hoogtepunt was de laatste toegift “O Holy Night”, de Engelse versie van “Minuit Chrétien”.
Tussen deze twee hoogtepunten viel er nog veel te genieten, zoals een harmonieus “Pavane for a Silent Night” (waarom niet als titel: “Christus natus est, halleluja”?) en een goed in het gehoor liggend “Een Nieuwe Morgen”, waarvan de tekst overigens slecht te verstaan was, een indrukwekkende “Gabriëlla’s Song” met Roos van der Sanden in de hoofdrol en het prachtige Italiaanse kerstlied “Mille Cherubini in Coro” 
dat ook zonder soliste nauwelijks aan kracht zou inboeten. Soms werd de soliste overstemd door de harde piano, zoal bij “Why Bethlehem? “ en “The Most Beautiful Story Ever Told”, maar het kon ook goed gaan zoals bij het meeslepende “El Nacimiento” en “If Every Day Was Like Christmas”. En natuurlijk, er waren ook vrolijke noten met “Santa Claus is Coming to Town” en de potpourri “Winterwonderland”. Het publiek kwam nog extra aan zijn trekken door een viertal mee te zingen kerstliedjes, waarbij dirigent Henk van der Sanden zich bij het refrein van “Eer zij God in onze dagen” te midden van het publiek begaf om het tot meezingen aan te moedigen.
De schrik sloeg ons echter om het hart toen Henk bijna achterover van de trappen van het priesterkoor dreigde te vallen. Hij herstelde zich wonderbaarlijk, maar dat had veel slechter kunnen aflopen.
Na afloop ging er een daverend en langdurig applaus op in de zaal, en terecht, want hieruit bleek dat het publiek uitermate tevreden was over de door het koor, de soliste en de begeleiding geleverde prestatie.
Anton van der Lee
foto’s: Huub van Elderen
