Het Najaarsconcert in de St. Catharinakerk, ‘s-Hertogenbosch, op 1-10-2023 4

Door Anton van der Lee

Wat een verandering bij dit eerste Najaarsconcert na de coronacrisis: een gehalveerd koor ten opzichte van 2021, maar gelukkig was de balans tussen de stemmen gebleven: 14 sopranen, 12 alten en 13 mannen. De leiding – en begeleiding – was in handen van Rein Boeijen, maar daarnaast was ook de internationaal bekende violiste Marieke Keser, afkomstig uit ’s-Hertogenbosch, ingehuurd voor begeleiding. Er werden door haar ook twee solo-optredens verzorgd en het koor zong 23 nummers.

Het concert begon met ‘Anthem’  (uit Chess) van B. Andersson en B. Ulvaeus, een welluidend, gedragen en rustig werk, gevolgd door het prachtige koornummer ‘Locus iste’ , door  A. Bruckner speciaal gecomponeerd voor kerkinwijdingsfeesten, dat het koor uitstekend beheerst en waarin zowel de mannen- als vrouwenstemmen schitterend tot hun recht komen. Vervolgens werd uit de beroemde cantate  147 van J.S. Bach ‘Jesus bleibet meine Freude’  met begeleiding van Marieke Keser gebracht en hierbij bleek onmiddellijk wat een gouden greep dat was, want de viool van haar deed het bij dit kleinere koor eigenlijk nog beter dan het orgelspel, waaraan iedereen gewend is. Het werd een van de hoogtepunten van het concert.

In het eerste solo-optreden van de violiste, het ‘Allegro’   van J.H. Fiocco kwam al meteen het flexibele, soepele en gevarieerde karakter van haar spel tot uiting. De vrolijke klanken werden in deze in Byzantijnse stijl gebouwde koepelkerk ook heel goed opgevangen en het veeltallig aanwezige publiek gaf dan ook duidelijk blijk van waardering.

In het goed gezongen ‘The Day you sang this Song’  van D. Ravenal kwamen ook de mannenstemmen heel goed uit de verf en het bekende ‘Hallelujah’  van L. Cohen, wat bedeesd ingezet, werd daarna met veel overgave gepresenteerd.
Het rustige ‘All in the April Evening’  van H.S. Roberton onder begeleiding van viool en piano met een fraai voorspel kon ook bekoren en met het actuele ‘Verleih uns Frieden’  van F. Mendelssohn, een componist die vertrouwd was met goed uitvoerbare koormuziek, kwam de pauze al in zicht.

Het concert werd hervat met het sympathiek klinkend ‘God be with you’  van J.E. Rankin met daarin het herhaaldelijk terugkerende ‘Till we meet again’. Dit zou wat mij betreft een meer geschikt slotnummer kunnen zijn geweest. Het koor zette hierin een topprestatie neer en ook de klassieke koorzang ‘Godiam la Pace’  uit ‘Idomeneo’ van W.A. Mozart kon het publiek bekoren en zo werd toegewerkt naar een nieuw hoogtepunt: ‘Tebje Pojem’  van D. Bortniansky, een genuanceerd, rustgevend koornummer, echt om bij weg te dromen. Daarna kregen we: ‘Love is the Answer’  van R. Hannisian te horen, begeleid met viool, een nummer dat al langere tijd op het repertoire staat, maar dat nog steeds niet verveelt en met routine werd neergezet.

Het echte ‘moment of glory’ voor violiste Marieke Keser volgde hierna in haar solo met pianobegeleiding van Rein Boeijen: ‘Meditation’  uit ‘Thaïs’ van J. Massenet. Het maakte duidelijk waarom zij internationaal zo gewaardeerd wordt. Door het met gesloten ogen te beluisteren gaat men automatisch mee mediteren. Het publiek maakte dan ook met een langdurig applaus overduidelijk kenbaar, dat het van dit grandioze vioolspel bijzonder had genoten.

Het nummer ‘Dal tuo stellato soglio’  (uit Mosè in Egitto) van G. Rossini vergt veel van het koor,
maar het werd vol overtuiging gebracht met ook nu een bijzondere vermelding van de rol daarbij van de mannen.

Het tegenwoordig vaak in kerkdiensten gehoorde ‘You raise me up’  van B. Graham en R. Løvland, nu met koor en viool, lag het koor kennelijk heel goed en er werden dan ook heerlijke klanken mee over het publiek uitgestrooid. Een verfrissend nummer, dat hopelijk een blijver wordt.

Hierna zakte het concert wat weg. Het stuk ’Memory’  (uit Cats) van A. Lloyd-Webber haalde nog een redelijk niveau, maar bij de fragmenten uit ‘My fair Lady’: ‘I’ve grown accustomed to her face’ en vooral ‘With a little bit of luck’ bleek toch wel dat supersnelle ritmes minder passen bij dit koor van overwegend oudere stemmen, waarvoor dat voortdurend  hollen maar nauwelijks bij te benen valt. Ook het slotnummer ‘Shalom’  van D. Forest, hoe gepast ook in het huidige tijdsbestek, kwam nog niet erg tot zijn recht.

Al met al kunnen het koor, de vioolsoliste en de dirigent terugzien op een geslaagd Najaarsconcert en het publiek beloonde dat met een langdurig applaus. Het was een bekroning van enorm veel inspanningen die ervoor aan ten grondslag lagen. Hopelijk worden de opengevallen plaatsen ten dele weer opgevuld met nieuwe koorzangliefhebbers en bovendien geldt als voordeel dat een minder massaal koor als dat van vóór de coronacrisis wat flexibeler hanteerbaar is.

Foto’s:  Piet-Hein Hulsbosch